Een dag uit mijn leven als mediator.

Als mediator krijg ik dagelijks een kijkje in werelden waar spanning en verbondenheid dicht bij elkaar liggen. Juist dat snijvlak fascineert mij. Geen dag is hetzelfde – en dat is precies waarom ik dit werk zo graag doe. Elk gesprek is een kans op helderheid, op opluchting, op echte vooruitgang.

🕘 09:00 – Voorbereiden op meer dan een gesprek
Vandaag zit ik aan tafel met twee broers uit een familiebedrijf. Zakelijk lijkt alles te kloppen, maar de spanning is voelbaar. Mijn taak? Niet oplossen, maar openen. Ruimte maken voor wat gezegd moet worden. Voor wat schuurt, maar gehoord wil worden.

🕚 11:00 – Mediation: de roze olifant benoemen
Het begint rustig. Beleefd. Maar ik hoor wat er niet gezegd wordt. Ik stel één vraag: “Wat blijft er steeds onuitgesproken?” Dan valt het stil. Precies dáár begint beweging. Op dit punt voel ik vaak zelf ook de spanning in de ruimte. Maar ik weet: hier gebeurt het.

🕒 15:00 – Nieuw gesprek, nieuwe dynamiek
Een HR-manager belt. Het team loopt vast, de sfeer zakt. Ze wil vooruit, zonder dat het uit de hand loopt. Ik luister. Vraag door. Niet naar standpunten, maar naar wat er écht speelt. Ze klinkt opgelucht. Soms is gehoord worden al een begin van de oplossing.

🕔 17:00 – Afsluiten = loslaten
Na een dag vol gesprekken is stilte mijn beste collega. Even geen woorden, alleen adem. Want morgen begint opnieuw. Met open oren. En een open hart.

Mediation is geen oplossing. Het is een uitnodiging.

Om te zeggen wat gezegd moet worden. Om echt te luisteren. En om weer samen vooruit te kunnen. Voor mij is mediation niet alleen werk, maar een manier om de wereld een beetje zachter te maken. Eén eerlijk gesprek tegelijk.

‍